Amigo - Lianne Kroesen

Ondertussen alweer bijna 3 jaar geleden… Maar nog steeds alle dagen blij dat ik mijn paardje Amigo (kruising friese ruin) naar Alie heb gebracht. 

Amigo heeft als jong paard tot 3 ½ jaar in de opfok gestaan. Zelf heb ik hem de basis beginselen geleerd (poetsen, wandelen, longeren, hoofdstel/zadel). Toen het moment kwam dat hij bereden kon worden, heb ik besloten hem naar een erkende training/africhtingsstal te brengen. Dat bleek achteraf voor mijn paard niet de juiste keus. Amigo is een gevoelig/ sensibel paard, elke keer weer als ik er kwam om te kijken hoe het ging bleek het slechter en slechter met hem te gaan. Ze noemde hem “valentino rossi”. Hij kon alleen maar hard rennen of keihard achteruit lopen en van links naar rechts springen. De trainer gaf dan ook aan dat het geen paard voor mij zou zijn als recreatief ruiter. Amigo was geen paard voor onder het zadel, eerder voor een vierspan. Omdat ik geloofde in mijn paard en zag dat hij zich helemaal had afgesloten voor de wereld heb ik hem daar weg gehaald en mee naar huis genomen. Op stal liep hij steeds van links naar rechts, wilde niet meer in de weide staan, had een opgetrokken buik/ flank. Kortom hij was totaal van slag en gestressed. Samen met een vriendin hebben we hem thuis geprobeerd weer te berijden. Uiteindelijk konden we erop rijden, totdat hij op een dag begon te bokken en ik er tot 3 keer aan toe af lag. Ik wist het niet meer en werd angstig. Via via had ik al van stal Vegter gehoord, zij waren mijn laatste hoop. Ik bleef geloof hebben in mijn paard, hij was niet gemeen of gestoord, nee hij was bang en wist niet meer hoe het werkelijk zat.

Bij stal Vegter hebben ze d.m.v. duidelijkheid richting het paard geleerd dat hij niet bang hoeft te zijn voor nieuwe dingen/ veranderingen. Vanaf de grond is hij opnieuw getraind, schriktraining met plastic, longeren met dubbele lijnen, Annie de pop op zijn rug en daarna zijn Alie, Nathalie en ik Amigo gaan rijden. Met name de hoeveelheid mensen vond Amigo spannend, het vertrouwen was totaal weg. Maar door de rustige en duidelijke/ kalme benadering van Alie en Nathalie heeft Amigo enorme sprongen gemaakt. Totaal was Amigo 4 a 5 maand nodig om van zijn slechte start die hij bij de andere training stal had doorgemaakt weer goed te krijgen. Echter we hebben er bijna 7 maand gestaan..

Want alleen Amigo trainen had geen zin, ik als baasje moest zeker net zo hard mee doen! En o wat vond ik dat soms moeilijk en eng! Ik dacht steeds als hij maar niet weer dit gaat doen of als hij maar niet…. Ik heb geleerd dat duidelijkheid en leiding geven heel belangrijk is. Met medelijden bereik je niets maar bevestig je soms alleen maar dat dingen bijv. eng zijn. Uiteindelijk met heel veel geduld zijn Amigo en ik er samen klaar voor gestoomd dat we naar huis konden. Ook thuis hebben Alie en Nathalie mij nog regelmatig les gegeven en kon ik altijd terecht met vragen.

Naast Alie en Nathalie wil ik Eveline, Marco en de stagiaires ook bedanken.

Het complete team waar stal Vegter uit bestaat is een gouden team voor mens & dier!