Amigo - Lianne Kroesen

Ondertussen alweer bijna 3 jaar geleden… Maar nog steeds alle dagen blij dat ik mijn paardje Amigo (kruising friese ruin) naar Alie heb gebracht. 

Amigo heeft als jong paard tot 3 ½ jaar in de opfok gestaan. Zelf heb ik hem de basis beginselen geleerd (poetsen, wandelen, longeren, hoofdstel/zadel). Toen het moment kwam dat hij bereden kon worden, heb ik besloten hem naar een erkende training/africhtingsstal te brengen. Dat bleek achteraf voor mijn paard niet de juiste keus. Amigo is een gevoelig/ sensibel paard, elke keer weer als ik er kwam om te kijken hoe het ging bleek het slechter en slechter met hem te gaan. Ze noemde hem “valentino rossi”. Hij kon alleen maar hard rennen of keihard achteruit lopen en van links naar rechts springen. De trainer gaf dan ook aan dat het geen paard voor mij zou zijn als recreatief ruiter. Amigo was geen paard voor onder het zadel, eerder voor een vierspan. Omdat ik geloofde in mijn paard en zag dat hij zich helemaal had afgesloten voor de wereld heb ik hem daar weg gehaald en mee naar huis genomen. Op stal liep hij steeds van links naar rechts, wilde niet meer in de weide staan, had een opgetrokken buik/ flank. Kortom hij was totaal van slag en gestressed. Samen met een vriendin hebben we hem thuis geprobeerd weer te berijden. Uiteindelijk konden we erop rijden, totdat hij op een dag begon te bokken en ik er tot 3 keer aan toe af lag. Ik wist het niet meer en werd angstig. Via via had ik al van stal Vegter gehoord, zij waren mijn laatste hoop. Ik bleef geloof hebben in mijn paard, hij was niet gemeen of gestoord, nee hij was bang en wist niet meer hoe het werkelijk zat.

Bij stal Vegter hebben ze d.m.v. duidelijkheid richting het paard geleerd dat hij niet bang hoeft te zijn voor nieuwe dingen/ veranderingen. Vanaf de grond is hij opnieuw getraind, schriktraining met plastic, longeren met dubbele lijnen, Annie de pop op zijn rug en daarna zijn Alie, Nathalie en ik Amigo gaan rijden. Met name de hoeveelheid mensen vond Amigo spannend, het vertrouwen was totaal weg. Maar door de rustige en duidelijke/ kalme benadering van Alie en Nathalie heeft Amigo enorme sprongen gemaakt. Totaal was Amigo 4 a 5 maand nodig om van zijn slechte start die hij bij de andere training stal had doorgemaakt weer goed te krijgen. Echter we hebben er bijna 7 maand gestaan..

Want alleen Amigo trainen had geen zin, ik als baasje moest zeker net zo hard mee doen! En o wat vond ik dat soms moeilijk en eng! Ik dacht steeds als hij maar niet weer dit gaat doen of als hij maar niet…. Ik heb geleerd dat duidelijkheid en leiding geven heel belangrijk is. Met medelijden bereik je niets maar bevestig je soms alleen maar dat dingen bijv. eng zijn. Uiteindelijk met heel veel geduld zijn Amigo en ik er samen klaar voor gestoomd dat we naar huis konden. Ook thuis hebben Alie en Nathalie mij nog regelmatig les gegeven en kon ik altijd terecht met vragen.

Naast Alie en Nathalie wil ik Eveline, Marco en de stagiaires ook bedanken.

Het complete team waar stal Vegter uit bestaat is een gouden team voor mens & dier! 

Fi - Rianca Willekes

Begin mei bracht ik mijn zojuist aangeschafte driejarige merrie naar Stal Vegter. Met mijn vorige paard Zensation heb ik bijna twee jaar lang bij Alie getraind en haar bij Stal Vegter in training gehad. Toen ik de keuze maakte om Fi door Alie en haar team zadelmak te laten maken wist ik zeker dat ze een goede start kreeg. 

Fi is in eerst instantie lekker de wei op gegaan bij de andere paarden zodat ze zich op haar gemak ging voelen, daarna is ze in overleg met mij door de fysiotherapeut, tandarts en homeopaat nagekeken. Daarna hebben ze haar opgepakt. 

Van nature is het een gevoelig paard en ze hebben haar eerst laten kennis maken met aanrakingen met een zonder plastic. Daarna volgde het werk aan de lange lijnen in de roundpen en de obstakeltraining. De eerste keer dat Nathalie erop ging was ik erbij wat een ervaring zoveel rust en vertrouwen. Al snel mochten de stagiaires ook kennis met haar maken. Eenkennigheid is niet handig en al snel vond ze dit ook allemaal prima. 

In de zomervakantie ben ik twee weken lang in buurt op vakantie geweest zodat Alie mij intensief kon begeleiden met het longeren en rijden. Ze mocht mee naar huis, uiteindelijk heb ik haar nog laten staan en hebben ze haar op de buitenrit meegenomen en het trailerladen geoefend.

De ochtend dat ik haar ophaalde stond ze met twee minuten op de trailer en tijdens de rit naar huis die ruim 1,5 uur duurde heeft ze rustig gestaan.

Inmiddels rijd ik met heel veel plezier rond op mijn driejarige merrie en krijg volop complimenten dat ze zo cool en stabiel is. Verder krijg ik ook altijd te horen dat ze al zoveel balans heeft. Ik weet zeker dat het een heel ander paard was geweest als ik haar niet bij Alie en haar team had gebracht. 

Ook nu komt Alie nog regelmatig langs om mij instructie te geven en kan haar altijd bellen voor overleg of advies.

Charente - Nicole Kien

Alie en haar team hebben mijn BWP-schimmel Charente (v. Thunder van de Zuuthoeve) op fantastische wijze opgevangen, begeleid, verzorgd en getraind, nadat ze op 8 jarige leeftijd voor het rijden onder het zadel door de dierenarts was afgekeurd. Ze viel bijna om, er was ataxieverdenking, de Lingenhoeve kon daar geen goede aanleiding voor vinden bij het medisch onderzoek, ze had overal pijn en wist zich eigenlijk geen raad meer met haar eigen lijf. Nadat ze gedurende een aantal maanden bij Annemarie van der Toorn was verbleven om weer een beetje normaal paard te worden zijn we verder gaan kijken hoe we haar weer verder konden brengen. Ze herstelde namelijk wel (met ups en downs) maar ze bleef wel een zorgenkindje en van op haar rijden waren we bijvoorbeeld nog heel ver verwijderd. Dat was overigens voor mij niet per se nodig, maar ik wilde haar graag weer een goed en gezond leven geven. Ze ging dus naar Alie.  

Nadat ze een eerste periode bij Alie in de wei had gestaan, knapte ze zienderogen op. Wel ging dit met bijzondere hickups gepaard. Ze kon zo maar op een ochtend ineens stokkreupel in de wei staan. Met de deskundige begeleiding van Alie en haar team, fysiotherapeut Henry en natuurgeneeskundige Monique Baan, werden het echter steeds kleinere terugvallen en konden we haar steeds beter weer in haar 'lijf' laten komen. Op een gegeven moment werd ze zo stabiel dat we ook maar eens een zadeltje er op hebben gelegd en dat bleek te gaan..... Alie is haar daarna verder en verder gaan brengen, samen met haar team natuurlijk. Dat was echt heel moeilijk...... als ik zelf wel eens op haar reed dan was het net alsof ik op een dronken paard reed. Alles wiebelde en schommelde, ze had ook in het begin nagenoeg geen bespiering meer, maar daarnaast was ze ook gewoon niet gemakkelijk te rijden want....... mevrouw had ook haar eigen mening over een en ander.  

Bij Alie is Charente steeds verder getraind. Mee op buitenrit, in de buitenbak, binnenbak, weidegang en speciale medische of natuurlijk geneeskundige aandacht als ze dat nodig had; het ging steeds beter met haar. Toen Charente 11 was heb ik de moed gehad haar terug te laten brengen naar Rotterdam want ik wilde zo graag zelf voor haar gaan zorgen. Alles, in goed overleg met Alie natuurlijk want ik was natuurlijk nog erg voorzichtig. Inmiddels zijn we een jaar verder en is Charente een gezond, sterk, mooi bespierd en ronduit heerlijk paard, ze moet nog steeds (op een correcte, geweldloze wijze) worden bijgetraind door een professional want gedragsmatig is ze nog wel ondeugend, maar dat wordt nu steeds beter. Charente is nu 12 jaar, we hebben een lang traject achter de boeg, maar ze zit fantastisch in haar lijf en vel, is blij, speels, communicatief en een geweldig paard om iedere dag wat mee samen te doen, ongeacht of dit longeren, rijden, wandelen, loswerken, grondwerk of gewoon knuffelen is. Alie, haar team en de mensen die haar daarin professioneel hebben bijgestaan hebben met Charente een wonder verricht! Ik heb daar diepe bewondering en respect voor en wat een geluk voor Charente en mij dat we Alie en haar team hebben gevonden.

Iente - Inge Strating

Op 1 augustus 2014 brachten wij Iente, onze vierjarige Friese ruin, naar de stal van Alie om hem daar zadelmak te laten maken. Iente had weleens een zadel op zijn rug gehad en een hoofdstel in, maar verder kende hij nog niks.

Bij Alie kreeg hij eerst een paar dagen rustig de tijd om even te wennen, aan de nieuwe stal maar ook aan de kudde. Iente was drie maanden daarvoor geruind en was niet gewend om bij merries in te staan. Bij Alie komen alle paarden overdag naar buiten in verschillende kuddes. Doordat ze goed naar ieder paard kijken worden ze niet zomaar in een willekeurige groep gezet. Ook voor Iente was er een geschikte kudde en hier werd hij dan ook goed in opgenomen.

Na een aantal dagen mocht hij aan de bak. Alie en Nathalie hebben een bepaalde rode draad voor het zadelmak maken maar bekijken ter plekke wat ze gaan doen en of ze nog een stapje verder gaan of juist niet. Je ziet dat de paarden hierdoor nooit overdonderd raken en ze krijgen ook genoeg tijd om alles in hun hoofd te verwerken. Bij Iente gingen de eerste weken heel erg goed, longeren was geen probleem en ook het zadel opleggen vond hij prima. Tussendoor is de tandarts nog langs geweest om zijn gebit te checken en de fysiotherapeut om te kijken of er geen blokkades zaten. Na twee weken begon Nathalie met hangen en ook dit ging goed. Af en toe vond hij het wat spannend, maar hij bleef goed luisteren en mooi stil staan. 
Daarna kwam het moment dat Nathalie er voor het eerst op ging zitten. Ook dit verliep prima. Het fijne aan Alie en Nathalie is dat alles in rust gebeurd en ze geven het paard de tijd om te wennen aan een nieuwe situatie. De paarden worden niet eerst moe gemaakt voor ze erop stappen of iets anders vergelijkbaars. Ook worden ze normaal gevoerd zoals je zelf thuis ook zou doen. In het begin wordt er alleen op het paard gezeten en wordt hij rondgeleid door degene op de grond. Stap voor stap wordt het voorwaarts laten gaan en het sturen overgenomen door de ruiter. Dit alles gebeurd nog steeds in de roundpen. Zo wordt er altijd op een veilige manier gewerkt, wil een paard toch vluchten dan kan hij nooit ver en kan hij zich niet bezeren.

Na vier weken was het mijn beurt, ik mocht voor het eerst op Iente zitten en dit verliep prima. We hielden het alleen bij op- en afstappen. Je zag aan hem dat hij het spannend vond dat er een andere ruiter op kwam te zitten. 
Een paar dagen later zouden we gaan stappen en draven. De stap verliep zonder problemen, maar in de draf bleek hij het spannender te vinden dan we hadden gedacht. Hij ging hard draven en luisterde niet meer naar mij. Toen Nathalie het daarna nog even probeerde was er niets aan de hand, maar later in de week bleek dat hij dit ook bij een andere ruiter probeerde. Er was dus iets in de draf wat hem onzeker maakte. Er is toen besloten om Annie in te zetten. Annie is de pop die bevestigd kan worden aan het zadel en er nooit af kan vallen. Bij het bevestigen van Annie bleef Iente keurig staan maar daarna vond hij het zo vreselijk spannend dat hij heel wat rondjes op hoog tempo door de roundpen heen ging. Dit hebben we later in de week nog een paar keer herhaald tot Iente ook niet meer gek opkeek van Annie. Daarna ben ik opgestapt en ik voelde aan hem dat hij een stuk meer ontspannen was dan die keer daarvoor. Hierna ging alles heel vlot, Iente begreep wat de bedoeling was en na een paar keer rijden in de roundpen konden we de buitenbak in. Je merkte aan hem dat hij dit spannend vond, een andere omgeving, maar toch bleef hij keurig naar mij luisteren. Later in de week is hij mee geweest op een buitenrit en heeft hij probleemloos meegelopen in een obstakeltraining. Toen ook het rijden in de buitenbak bevestigd was mocht Iente op 28 september weer mee naar huis. In de dagen daarna is Nathalie nog drie keer bij ons thuis geweest om ook daar nog te helpen maar eigenlijk was dit niet meer nodig. Nu, drie maanden later, zijn we rustig bezig hem de beginselen van de dressuur te leren. Wanneer Iente nu iets echt heel spannend vindt dan gaat hij terug naar stap en ik voel aan hem dat hij niet meer zal wegrennen.

Bij Alie heeft hij geleerd dat wegrennen niet de oplossing is en dat vergeet hij nooit meer. Ik vertrouw Iente volledig en heb mede dankzij Alie en Nathalie een erg fijn rijpaard aan hem.