Byou - Tessa

In november 2011 kocht ik Byou van een (hobbymatige) handelaar.

De zogenaamde ‘wittebroodsweken’ verliepen zonder problemen. Byou deed geen stap verkeerd en begin 2012 begonnen we met lessen. Naarmate ik meer van haar vroeg, kwam het steeds vaker voor dat Byou in verzet kwam. In de eerste instantie stelde dit verzet weinig voor; ze draaide zich ineens om of stond plotseling stil. Het koste mij toen (nog) geen moeite om haar weer aan het werk te krijgen.

Ook tijdens buitenritten haalde ze dergelijke trucjes uit. Het verzet ging echter steeds heftiger vormen aannemen. Na een aantal maanden doorrijden kwam ze regelmatig omhoog van voren. Ze steigerde in verschillende situaties; zodra ze angstig was, zodra ze een oefening moeilijk vond, zodra ze iets niet begreep of zodra ze pijn had.

Het steigeren werd een primaire reactie op alles wat er op haar pad kwam. Tijdens een steigersessie was het lastig en soms zelfs onmogelijk om contact met Byou te krijgen. Ze keerde zich als het ware in zichzelf en alle hulpen werden beantwoord met nog heviger gesteiger.

Er waren periodes dat het beter ging. Soms gingen er weken voorbij dat Byou heel fijn te rijden was. Elke keer dacht ik weer dat ik het ‘probleemgedrag’ had opgelost en dat het vanaf nu alleen nog maar beter zou gaan.

Ondertussen was ik de medische molen ingegaan, om samen met de veearts en de osteopaat te achterhalen of er lichamelijke oorzaken waren waardoor Byou zo steigerde. Uit de behandelingen kwam naar voren dat Byou vast zat in haar rug en in haar bekken. Dit leek met wat therapie makkelijk te verhelpen. Ook het zadel is goed nagekeken evenals haar gebit. Helaas bleef het gedrag terugkeren en bleef ik mijn zoektocht naar de oorzaak en de oplossing van het gedrag voortzetten.

Ondanks iedere keer de teleurstelling als er een terugval was, besloot ik het voorjaar van 2013 te starten met dressuurwedstrijden. Ik wilde dit heel graag en ik dacht dat het met de juiste begeleiding van mijn instructeur wel kans van slagen had. De wedstrijden begonnen veelbelovend; In 2 maanden tijd zijn we door de B heen gevlogen. Ondanks dat ze in de proef ook weleens omhoog kwam behaalden we hoge scores. De minpunten van het verzet werden ruimschoots gecompenseerd met de punten die we haalden op de overige oefeningen.

Als snel konden we L1 starten. Vanaf toen ging het alleen nog maar minder. De zijgangen waren nog lang niet bevestigd en de druk werd te groot. Na een cross clinic die ik in april 2013 volgde kwam het omslagpunt. Byou had zich na heftig verzet tijdens de clinic op haar rug laten vallen met mij erop.

Ik besloot dat het genoeg was met zelf aanmodderen en ging op zoek naar een professional waar Byou in training kon. Twee “profs” zagen het niet zitten om met Byou aan de slag te gaan. Zij kregen beiden nog minder voor elkaar dan ik. Binnen 2 minuten stond Byou met hen erop recht overeind om zich vervolgens op haar rug te laten vallen. Van allebei kreeg ik het dringende advies om dit paard nooit meer te rijden, omdat ik ermee zou verongelukken.

Na een tip van een vriendin kwam ik in contact met stal Vegter. Ik had allang niet meer de illusie dat ik Byou zelf wilde houden. Mijn idee was om haar elders intensief in training te zetten en de trainers te laten uitkijken naar een ander tehuis, mits ze daar vertrouwen in hadden uiteraard.

Op 1 augustus 2013 bracht ik Byou bij stal Vegter.

Na een observatieperiode van 2 weken volgde er een terugkoppeling en een voorstel. Alie zag in Byou het vriendelijke, zachte en beleefde paard dat ik ook ooit zag. Ze zag ook dat Byou absoluut niet lekker in haar vel zat en behoefte had aan duidelijk, maar eerlijk leiderschap. Het leek Alie voor de hand liggend dat er tijdens het inrijproces van Byou (bij de vorige eigenaar) het nodige mis was gegaan. Zij kon zich niet voorstellen dat ik dit gedrag, voortkomend uit een trauma, veroorzaakt had.

Alie gaf aan er het volste vertrouwen in te hebben dat dit paard, met de juiste begeleiding, weer een fijn en werkwillig paard zou worden. Weliswaar een gevoelig paard met de nodige bagage en zeker niet geschikt voor de doorsnee ruiter, maar ze gaf Byou een kans. Mijn wens dat ik haar ooit op een eerlijke manier zou kunnen verkopen aan een geschikte ruiter leek realiseerbaar. Mijn verdriet en de onzekerheid van de afgelopen weken maakten plaats voor opluchting. Er was iemand die vertrouwen had in Byou!

De training ging van start en Alie en Nathalie hadden engelengeduld met Byou. Alles ging stapje voor stapje. Er werd gestart met fysiotherapie en met dry needling behandelingen. Ondanks de behandelingen thuis bleek Byou zeer verkrampt te zijn in haar hele lijf. Met name haar rug en halsspieren waren volledig geblokkeerd. Dit kwam hoogstwaarschijnlijk voort uit stress en mijn manier van rijden van de afgelopen periode. De behandelingen werden in het begin tweewekelijks herhaald. Na iedere behandeling was Byou weer een stukje losser en ontspannen.  

Daarnaast werd begonnen bij het begin; grondwerk. Nadatvanaf de grond afspraken met Byou waren gemaakt ging ze de roundpens in. Verder werd Byou aan de lange lijnen en onder het zadel getraind. Het grootste probleem waar Alie en Nathalie tegenaan liepen was haar eigen onzekerheid en het wantrouwen in de ruiter. Daarnaast raakte Byou bij het minste geringste overprikkeld en moesten hulpen zoveel mogelijk gedoceerd worden gegeven.

Het doel van de training was om Byou haar vertrouwen terug te geven en om haar alternatief gedrag aan te leren op momenten dat ze het moeilijk had. Gedrag wat voor Byou een positievere uitwerking had en dat voor de ruiter minder gevaarlijk was. Het oude negatieve gedrag zou volgens Alie niet/nauwelijks af te leren zijn. Dit zat al te ver ingesleten in haar systeem, maar zou wel naar de achtergrond kunnen verdwijnen.

Na 3 maanden zoeken en in de praktijk brengen van de juiste aanpak was Byou al enorm opgeknapt. Ze was in al die maanden niet eenmaal omhoog gekomen.

Toen stond ik voor de keuze: Ga ik dit paard verkopen met het bijbehorende verhaalof ga ik zelf met haar verder? Aangezien Alie en Nathalie vertrouwen hadden in Byou besloot ik het zelf te gaan proberen. Ik had echter zoveel angst om weer op te stappen en zo weinig vertrouwen in mezelf en in Byou, dat al snel bleek dat dit niet ging werken. Ik legde me erbij neer dat Byou en ik niet bij elkaar pasten en in overleg met stal Vegter heb ik haar 2 maanden te koop gezet. In de tussentijd hebben Alie en Nathalie haar voor een vriendenprijsje doorgereden. Het rijden ging steeds beter en makkelijker. Ik probeerde afstand te nemen van Byou, maar door haar vorderingen werd ik steeds meer aan het twijfelen gebracht. De verkoop liep niet zo’n vaart en eind 2013 hakte ik de knoop door. Ik wilde het alsnog zelf gaan proberen.

Vanaf toen volgde een intensieve training. Ik moest mijn rijstijl gaan veranderen en leren om de signalen van Byou tijdig op te pikken en te begrijpen. Alie legde mij onder andere uit dat als Byou mij het verkeerde ‘antwoord’ gaf, dat ik dan zelf een verkeerde ‘vraag’ had gesteld. Het ongewenste gedrag van Byou was dus niet een manier om mij dwars te zitten, maar kwam voort vanuit mijn eigen onduidelijke manier van rijden. Twee hulpen op hetzelfde moment waren voor Byou voldoende aanleiding om overprikkeld te raken met alle gevolgen van dien. Ik moest dus leren om mijn hulpen zuiver door te geven.

Naast het technische gedeelte moest er bij mij op psychisch vlak ook een omslag komen. Ik moest mijn vertrouwen terugwinnen en mijn angst, doelen en verwachtingen ‘loslaten’. Iedere dag moest ik met een schone lei op m’n paard stappen. Overwinningen of problemen van de vorige dag mocht ik niet meenemen in de training. Je zou het bijna ‘cognitieve gedragstherapie’ kunnen noemen.  

Alie is er altijd heel duidelijk in geweest dat de grootste verandering vanaf dat moment vanuit mezelf moest komen. Dat ik ervan uit kon gaan dat ik met mezelf geconfronteerd zou worden en dat het een lange weg zou zijn. Tegelijk sprak ze ook haar vertrouwen uit; het zou zeker kans van slagen hebben mits ik open zou staan voor veranderingen.

Dit proces was niet altijd makkelijk en ik heb vaak gedacht dat het me nooit zou lukken. Deze negatieve gedachten waren niet erg bevorderlijk voor de training. Byou voelde haarfijn aan hoe ik me voelde. Bij enige twijfel vanuit mijn kant kwam een stukje van haar oude gedrag weer naar boven. Sensitief als ze was, hield zij me telkens die spiegel voor. Dit was confronterend, maar het hielp mij wel om kritisch naar mezelf te blijven kijken.

Na 2 maanden van intensieve begeleiding waren we in maart 2014 klaar om naar huis te gaan. We waren toe aan een nieuwe stap, aangezien het goed ging binnen de vertrouwde omgeving van stal Vegter.

Nu moesten we thuis aan de slag, waarbij Alie en Nathalie vanzelfsprekend de benodigde nazorg leverden. In het begin kwamen ze tweemaal per week langs en dit kon steeds verder worden afgebouwd. Na een aantal maanden maakte ik geleidelijk de overstap naar een andere instructrice en ook dit verliep soepel. De begeleiding vanuit stal Vegter werd minder intensief, totdat deze uiteindelijk helemaal kon stoppen.

Natuurlijk heb ik nog weleens te maken gehad met een lichte terugval. Alie was dan dezelfde week nog ter plaatse om de situatie samen op te lossen.

Inmiddels is Byou ruim een jaar thuis en kan ik het zelf! Mijn vertrouwen in Byou is enorm gegroeid.

Ik ben een zelfverzekerde en consequente ruiter geworden en ik kan Byou nu goed uitleggen wat ik van haar wil. Ik vang haar signalen nauwkeurig op en weet cruciale situaties te voorkomen en zo nodig zelfstandig op te lossen. We rijden op dit moment nog geen wedstrijden, omdat ik niks wil overhaasten. Daarentegen zijn we al veel verder in de dressuur dan dat we ooit zijn gekomen. De oefeningen die ze eerder zo lastig en spannend vond zijn we nu aan het bevestigen. Als combinatie zijn we enorm gegroeid. Er is nu sprake van rust en harmonie en de tijden van strijd, teleurstelling en frustratie zijn gelukkig definitief voorbij.

Ik had nooit verwacht dat ik met zoveel plezier en vertrouwen rond zou kunnen rijden op Byou. Het vertrouwen is zelfs dusdanig groot dat ik nu, 38 weken zwanger, nog steeds vrolijk rondhobbel op Byou. Ik heb nooit enige twijfel of angst gevoeld tijdens het rijden gedurende mijn zwangerschap. Byou is zo lief en geduldig zodra ik erop zit dat het bijna ontroerend is.

Ik ben stal Vegter en in het bijzonder Alie en Nathalie dankbaar voor hun fantastische hulp en geduld met Byou en mij. Zonder hen zouden wij nooit een combinatie zijn geworden. Het is zoveel ingewikkelder om vanuit een negatieve spiraal weer omhoog te klimmen met je paard. De trainingen bij stal Vegter zijn ontzettend de moeite waard voor iedere combinatie! Schakel daarom hun hulp in op het moment dat jij en je paard nog een neutrale band hebben.

En dan nog iets…niet opgeven!